Τα δύο αγάλματα, από χοντρόκοκκο (πιθανόν σαμιώτικο) μάρμαρο, χρονολογούνται στη δεκαετία 570-560 π.Χ. και είναι έργα του ίδιου καλλιτέχνη. Η τεχνοτροπία του σημαντικού αυτού γλύπτη είναι χαρακτηριστική για τη σαμιώτικη τέχνη της αρχαϊκής εποχής: το ραδινό γυναικείο σώμα, ίσιο σαν λαμπάδα, εξαφανίζεται σχεδόν κάτω από τα ρούχα· μόνο στο πίσω μέρος, ιδιαίτερα στην πλάτη, διαφαίνονται οι καμπύλες του. Η πλούσια ενδυμασία αποτελείται από τον χιτώνα, που ζώνεται σφιχτά στη μέση, ένα μικρό ιμάτιο, που φοριέται λοξά επάνω από τον κορμό, και έναν μακρό επενδύτη, που, διπλωμένος στα δύο, καλύπτει την πλάτη και το αριστερό σκέλος, ενώ η μία άκρη του στερεώνεται στη ζώνη. Ο επενδύτης φαίνεται ότι σκέπαζε και το κεφάλι. Οι πτυχές του χιτώνα αποδίδονται με δεξιοτεχνικά χαραγμένες πυκνές και λεπτές εγχάρακτες γραμμές· αντίθετα, η επιφάνεια του επενδύτη είναι λεία. Το αριστερό χέρι είναι λυγισμένο και ακουμπάει στο στήθος· κρατούσε κάτι, πιθανότατα μια προσφορά για τη θεά. Δυο επιγραφές χαραγμένες στο άγαλμα του Λούβρου και στο άγαλμα της Σάμου (και οι δύο στην παρυφή του επενδύτη κατά μήκος του αριστερού σκέλους) μας πληροφορούν ότι οι κόρες ήταν αναθήματα του Χηραμύη στην Ήρα. Οι δύο κόρες αποτελούσαν σύνολο και ήταν στημένες από την αρχή στην ίδια βάση. Οι μορφές είναι ανώνυμες, αλλά το μέγεθος και η ομορφιά τους φανερώνουν τον πλούτο του Χηραμύη και τον σεβασμό του στην Ήρα· οι επιγραφές λένε ότι ήταν ἀγάλματα («χαρούδια»), δηλαδή όμορφα και πολυτελή δώρα, με τα οποία ο αναθέτης ήθελε να ευχαριστήσει τη μεγάλη θεά της Σάμου, αλλά και να προκαλέσει τον θαυμασμό των επισκεπτών του ιερού.

Ο Χηραμύης πρέπει να ήταν σημαντικό πρόσωπο, γιατί είχε αφιερώσει και άλλα γλυπτά στο ιερό της Ήρας: αναθηματικές επιγραφές με το όνομά του είναι χαραγμένες στο σώμα μιας ακόμη κόρης, λίγο μικρότερης από τις δύο προηγούμενες, που κρατάει με το αριστερό χέρι μπροστά στο στήθος έναν λαγό (σήμερα στο Βερολίνο) και στο αριστερό σκέλος ενός κούρου, από τον οποίο σώζονται μόνο σπαράγματα. Δεν ξέρουμε αν τα δύο αυτά έργα ήταν ανεξάρτητα αναθήματα ή αν ήταν αρχικά στημένα πάνω στην ίδια βάση με τις δύο μεγαλύτερες κόρες.