Εφημερίδα "Μακεδονία", 2/6/2006, διάλογος με τους αναγνώστες, σελ.15

Από τον καθηγητή του Μουσικού Γυμνασίου Βασίλη Βέτσο, πήραμε την ακόλουθη επιστολή η οποία αναφέρεται
σε σχόλιο της στήλης x-files της Παρασκευής 5 Μαϊου:

"Για την αποκατάσταση της αλήθειας"*

 


του Βασίλη Βέτσου, μουσικού
http://users.thess.sch.gr/veccio/


    Σε μια εποχή δοκιμασίας νέων ηθών και πειραματισμού έωλων πολιτικών πρακτικών (σ’ όλο το εύρος της διακύμανσης από το μερικό στο «συνολικό» ) από τη θέση του λειτουργού της Δημόσιας Παιδείας (ας μου επιτραπεί η έκφραση) και έχοντας ως ειδική αποστολή τη θεραπεία
και των εννιά Μουσών, γευτήκαμε μια παληοκαιρίσια συνταγή, αυτήν της κεκαλυμμένης - σαν με κουκούλα - συκοφαντίας.

   Θα μπορούσε κάποιος να δείξει ένα είδος «οικολογικής» ευαισθησίας για αυτά τα παληά «επαγγέλματα» που έχοντας ολοκληρώσει τον κύκλο τους, τείνουν να αντικατασταθούν από μετανεωτερικές και ακροβατούσες  διαχειρίσεις, στα όρια του κεκτημένου νομικού πολιτισμού. Διαχειρίσεις  συνυφασμένες με την δέουσα ψευδεπίγραφη συναίνεση και τις ντιρεκτίβες αναδιευθέτησης  κοινωνικών δομών & πολιτισμικών συγκροτήσεων που εκβάλλουν στην οικοπεδοποιημένη θάλασσα της νέας πολιτικής ορθότητας. Κατ’ ακολουθίαν νεωτερικές πρακτικές - παρ’ ότι άκομψα - επιμερίζονται (και) στην τηλεδιαχείριση μέρους του μαθητικού πολιτιστικού δυναμικού, στον εν εξελίξει τηλεοπτικό μαθητικό διαγωνισμό που ακούει σε διάφορες παραλλαγές του έωλου τίτλου «Μελωδόραμα», καρπό της συνεργασίας ΕΡΤ3 και Περιφερειακής Δ/νσης Εκ/σης Κεντρικής Μακεδονίας, μέσα σ’ ένα μετεωριζόμενο νομικά και εκπαιδευτικά (καθ’ ημάς) πλαίσιο.
    Πρόθεση του γράφοντος δεν είναι να στηρίξει εδώ τον παραπάνω ισχυρισμό - ο καθένας μπορεί να ανατρέξει στη ιστοσελίδα της Πρωτοβουλίας Εκπαιδευτικών για μια οριζόντια - αντιπροσωπευτική συνδικαλιστική δράση. http://homepages.pathfinder.gr/initiative/index.htm - και να κρίνει αναλόγως.

   Τα ζητήματα που πρέπει να τεθούν εδώ είναι :

    Το πώς σε καιρούς εκπαιδευτικού - συνδικαλιστικού εφησυχασμού, μια ομάδα, με μέχρι τώρα κυλιόμενο αριθμό συμμετεχόντων  (25- 145), αποφασίζει να δράσει, για ένα ζήτημα που άπτεται άμεσα των ειδικών - σωκρατικώς εννοουμένων - συμφερόντων της ή αν προτιμάτε σε μια κατεύθυνση προάσπισης και δικαίωσης των αξιών της Δημόσιας Παιδείας, όταν την ίδια στιγμή υφίσταται την αφ’ υψηλού «ανώνυμη» λοιδορία. -  Ας σταχυολογήσουμε εν τάχει:
    α) Αναιτίως και μπροστά στα μάτια εκατοντάδων εν τιμή διαγωνιζομένων μαθητών, και εκπαιδευτικών, εκτοξεύθηκαν φράσεις του τύπου: «…και βρέθηκαν κάποιοι δυστυχώς συνάδελφοι, από πολύ ψηλά, με πολύ βαθιές γνώσεις και ιδέες για τη μουσική, να μην πω περισσότερες, να μη χρησιμοποιήσω βαρειές φράσεις, να μας κατακρίνουν για αυτή τη συνεργασία. Δεν παίρνουμε τίποτα πίσω και συνεχίζουμε»
    β) Η ΕΤ3 μέσω της παρουσιάστριας, εκστομίζει:  «…Σ’ αυτό το σημείο ας μου επιτραπεί ένα σχόλιο, όχι προσωπικό, αλλά εκ μέρους της εκπομπής και της ομάδας που δουλεύει με πολλή αγάπη για όλη αυτήν την προσπάθεια. Επειδή, ειδικά το τελευταίο διάστημα δεχόμαστε ανυπόστατες κρίσεις και επικρίσεις, και επιθέσεις, ευτυχώς από μια μειονότητα ανθρώπων, από μια πολύ μικρή μερίδα και ομάδα ανθρώπων, θα ήθελα πρώτα απ’ όλα να πω ότι λυπούμαστε ιδιαίτερα. Στόχος δικός μας και σκοπός, είναι να προβάλλουμε και να προωθήσουμε προσπάθειες σχολείων, μαθητών, καθηγητών, να τις επιβραβεύσουμε, άλλωστε αυτό είναι το Ανοιχτό Σχολείο, το σχολείο που ονειρευόμαστε όλοι για τα παιδιά μας…και ευτυχώς έχουμε  με το μέρος μας και φορείς, κρατικούς φορείς ... » 
    γ) Η δειλή και επιδερμική – «τηλεσχολιαστικού» τύπου, παρ’ ολίγον αποσιώπηση, των εφημερίδων μιας πόλης που φέρει στο σώμα της, την λαφυραγωγική διαχείριση των παιδιών της, από την κρατική τηλεόραση. Όσοι συμφωνούν μαζί της, μπορούν διακριτικά να την ακολουθήσουν, ενώ κι αυτή με τη σειρά της έχει κατά πόδας την λεγόμενη «ελεύθερη τηλεόραση».
    Εν κατακλείδι, από υψηλά ιστάμενα χείλη δηλώνεται πάλι στην ΕΤ3 κι αυτό το «θέσφατο»: «… κοιτάξτε, και να μην ξέρουνε ένα κι ένα πόσο κάνουν, δύο, είναι σχήμα λόγου, το ότι σήμερα τα παιδιά απέκτησαν αυτή την εμπειρία εδώ, δε θα το ξεχάσουν σε όλη τους τη ζωή, θα πουν ότι πήγαμε στην τηλεόραση, αυτό που θέλουν πολλοί και δεν μπορούν να το πετύχουν….» (http://homepages.pathfinder.gr/initiative/3sygklisi.htm).
    Ακολούθησαν αναδιπλώσεις στη διαχείριση της εκπομπής – χωρίς τροποποίηση των αρχικών συνοδευτικών εγγράφων προσαγωγής μαθητών και καθηγητών, ενώ οι δομικές αναφορές σε δισκογραφικές εταιρίες και άλλα συναφή, από την κορυφή της αξιολογικής πυραμίδας του εγχειρήματος, κρύφτηκαν κάτω απ’ το χαλί. Η παληά καλή συνταγή του διασυρμού των εκφάνσεων του λαϊκού μουσικού πολιτισμού, ανέλαβε δράση, με τη εύχρηστη  συσκευασία της «παραδοσιακής μουσικής» να ξεπλένει τ’ άπλυτα, ενώ ο  «security» πήγε προς την κολόνα, κι η εκφραστική ελαφρότητα ασφυκτιά, αποκαλύπτοντας -κατά ριπάς- νεότερα μνημεία του αλόγου…
    Εν μέσω όλων αυτών - και είναι κι άλλα πολλά - απολαμβάνουμε  εδώ και 15 μέρες (και) την παραδοσιακή συνταγή των X -Files (αθώα παχνίδια στον τίτλο ή ένδειξη πολιτικής καταγωγής;) Έπρεπε να συμπληρωθεί το καρέ, με τα παραδοσιακά προϊόντα του παραδοσιακού Τύπου. Κι όποιος δεν είναι (και) παραδοσιακός είναι ύποπτος. Βέβαια – ας μου επιτραπεί η έκφραση -
DVD δεν χρειάζομαι. Αρκετά φτιάχνουμε για τη ψηφιακή βιβλιοθήκη του Σχολείου όπου εργάζομαι http://lyk-mous-thess.thess.sch.gr/ ψηφιοποιώντας - και για διαδικτυακή έκθεση - τις δράσεις του. (βλ. Ανοιχτό Σχολείο κ.ά)
     Σε μια ενδιαφέρουσα συνομιλία που σημάνθηκε με την επιβολή της αναγκαιότητας για μια άνευ όρων και ορίων τηλεοπτικοποίηση της Παιδείας, το παληό με το καινούργιο συναντήθηκαν, τα βρήκαν, ως όφειλαν άλλωστε, συνεπή στις επιταγές της «νεωτερικότητας». Κι άφησαν ίχνη -και ψηφιακά- πολιτισμού και πολέμου. Αλλά δυστυχώς και αυτό το υβριδικό παράδειγμα, έλαβε τέλος αφού προ ημιώρου ο κ. Ανώνυμος Ανωνυμόπουλος μού τηλεφώνησε, κύριος οίδε για ποιο λόγο. Είναι βέβαια προφανές, ότι η στήλη του, και κυρίως η διεύθυνση της εφημερίδας "Μ", οφείλει να άρει το δημοσίευμα και να σχολιάσει την εν προκειμένω επίμονη ανωνυμία  (χρειάστηκαν 4 μέρες για τη μισή διεκπεραίωση της συνταγματικής της υποχρεώσεως) αλλά και να αξιολογήσει την όποια ουσία του συκοφαντικού ραβασακίου. Ο καθείς θα αυτοεμποδίζετο - ως μη ανθρωποφάγος - να σας μεταφέρει την άσημη πληροφορία περί της ταυτότητας του συρράψαντος το γυμνό ρούχο το οποίο ο ίδιος θα κληθεί να φορέσει. Για τέτοια σπάνια παραδοσιακή φορεσιά θα μπορούσε κανείς ευλόγως να ρωτήσει «ποιος έκανε την παραγγελία;» Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο εν λόγω, δήλωσε δημοσιογράφος στην ΕΡΤ3 και στην εφημερίδα Μακεδονία (Χ-Files), εγκαινιάζοντας το νεότερο "Στην Ελλάδα νομίζεις ότι είσαι ότι δηλώσεις". Λέτε η "Μ" να ανταποκριθεί στην προτροπή μας για «αυτεπάγγελτη» επανόρθωση και για αποκατάσταση μιας στοιχειώδους δεοντολογίας σε μια στήλη που μάλλον φαίνεται να επιζεί(;) μέσα απ' την ίδια της την ασυμβατότητα με τα δέοντα; Εν αναμονή λοιπόν ιχνών πολιτικής ευαισθησίας και ευθιξίας.

     Εν κατακλείδι, ανεμποδίστως διατείνομαι ότι ένα απλό και επώνυμο καθημερινό προφίλ, σε κάθε περίπτωση, σώζει τουλάχιστον την ανωνυμία αν όχι την αταραξία των ονείρων μας.

Θεσσαλονίκη, 19 Μαΐου 2006

Ο Βασίλης Βέτσος διδάσκει στο Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης.

 

 

*Σημειώσεις εκτός δημοσίευσης (Β.Β):

1)Το κείμενο εστάλη στη «Μ» υπό τον τίτλο "DVD δεν χρειάζομαι"

2)Βλέπε και αδημοσίευτη - μέχρι στιγμής- επιστολή του συναδέλφου Στέργιου Ζυγούρα στην εφημ. "Μακεδονία"

3)Βλέπε επίσηςκαι http://users.thess.sch.gr/veccio/dhmosieyseis.htm