Πέρασε πολύς από τότε που μπήκαμε κρυφά για με τον αγαπημένο φίλο μου σε ένα παλιό, εγκαταλειμμένο . Ω πόσο ωραία περάσαμε! Στην , κρατώντας τους μας και περπατώντας προσεκτικά, μήπως μας ακούσει κανείς αλλά ακόμα για να μην πατήσουμε κάποιες από , ανοίξαμε αθόρυβα την . Φωτίζοντας μέσα στο αδιαπέραστο διακρίναμε ένα παλιό . Πλησιάσαμε κοντά. Ο προσπαθούσε να το ανοίξει ελπίζοντας σε κάτι σημαντικό. Στο μεταξύ εγώ πήγα προς τα δεξιά, ίσαμε την άλλη . Ξαφνικά ακούω «ααα! ωχ τι έπαθα!» Τρομαγμένος έτρεξα κοντά του. Είδα το του πιασμένο κάτω από το του . Το είχε ανοίξει, όμως, επειδή το ήταν βαρύ, έπεσε ώστε του πλάκωσε το . Βοηθώντας τον να το ανασηκώσουμε του είπα: «Άντε βρε , άδικα με τρόμαξες!» Τελικά, μέσα στο δεν υπήρχε τίποτα. Ήταν εντελώς άδειο, εκτός και πολλή . Η μας συνεχίστηκε για αρκετή . Τη ωστόσο θα σας την πω την επόμενη .