ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Βιογραφίες Ανθολογούμενων Λογοτεχνών στα βιβλία Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γυμνασίου - Λυκείου


Βηλαράς Ιωάννης (1771- 1823)


Ιωάννης Βηλαράς

Σύντομο βιογραφικό για σχολική χρήση. Κατέβασε σε αρχείο

Ο Ιωάννης Βηλαράς γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1771 και μεγάλωσε στα Γιάννενα, όπου έμαθε και τα πρώτα γράμματα, καθώς επίσης λατινικά, ιταλικά, γαλλικά και μαθηματικά από τον πατέρα του. Σπούδασε Ιατρική στην Πάντοβα και στην Μπολόνια. Εκεί ήρθε σε επαφή με τις φιλελεύθερες ιδέες του Γαλλικού Διαφωτισμού. Το 1801 επέστρεψε στα Γιάννενα και διορίστηκε γιατρός του γιου του Αλή Πασά. Ακολουθώντας τον Αλή Πασά έφτασε ως τις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες όπου μπήκε στον κύκλο των υπέρμαχων της απλής γλώσσας. Το 1819 επέστρεψε στα Γιάννενα και συνεργάστηκε με τον Αθανάσιο Ψαλίδα για την έκδοση των γλωσσικών τους θεωριών, καθώς και μιας γλωσσικής προκήρυξης. Μετά τον θάνατο του Αλή Πασά πήρε μέρος στην οργάνωση του Αγώνα στην Ήπειρο.

Το μόνο έργο του Βηλαρά που τυπώθηκε όσο ζούσε είναι η μελέτη Η Ρομέηκη γλώσσα (1814), όπου τονίζει την αξία της φυσικής λαϊκής γλώσσας και προτείνει την εφαρμογή ενός φωνητικού ορθογραφικού συστήματος αντί της ιστορικής ορθογραφίας. Το 1827 βγήκε η πρώτη συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων και πεζών του στην Κέρκυρα από τον Αθανάσιο Πολίτη.

Τα ποιήματα του Βηλαρά διακρίνονται σε ερωτικά και σατιρικά. Στα πρώτα υμνείται η παντοδυναμία του έρωτα, με έντονη παρουσία στοιχείων όπως το ειδυλλιακό ποιμενικό περιβάλλον και τα αρχαιοελληνικά ονόματα των ηρώων. Στα σατιρικά ποιήματα εξάλλου η σάτιρα έχει διδακτικό στόχο, σύμφωνα με τις επιταγές του Διαφωτισμού, και καταδεικνύει άλλοτε πρόσωπα και άλλοτε ήθη και συνήθειες. Σύμφωνα με τους ιστορικούς της νεοελληνικής λογοτεχνίας τοποθετείται στους προδρόμους του Σολωμού.

 

Ανθολογούνται στα σχολικά βιβλία:

Πουλάκι

[Επιστολή στον Αθανάσιο Ψαλίδα]

Σαν πεταλούδα στη φωτιά... Γιατρική παρηγορία

 

 

Εκτενέστερο βιογραφικό

Ο Ιωάννης Βηλαράς, γιος του γιατρού Στέφάνου Βηλαρά, γεννήθηκε στα Κύθηρα και μεγάλωσε στα Γιάννενα, όπου έμαθε και τα πρώτα γράμματα, καθώς επίσης λατινικά, ιταλικά, γαλλικά και μαθηματικά από τον πατέρα του. Το 1789 έφυγε για την Ιταλία για σπουδές Ιατρικής στην Πάντοβα και τη Μπολόνια. Εκεί ήρθε σε επαφή με τις φιλελεύθερες ιδέες του Γαλλικού Διαφωτισμού. Το 1801 επέστρεψε στα Γιάννενα και διορίστηκε γιατρός του γιου του Αλή Πασά, μυημένος παράλληλα σε μυστική απελευθερωτική οργάνωση. Ακολουθώντας τον Αλή Πασά στις εκστρατείες του γύρισε όλη την Ελλάδα και έφτασε ως τις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες (1812-1815) και τη Λάρισα (1815-1817), όπου μπήκε στον κύκλο των υπέρμαχων της απλής γλώσσας. Διατήρησε παράλληλα αλληλογραφία με εξέχοντα μέλη της Φαναριώτικης κοινωνίας, η οποία εν μέρει σώζεται και είναι ενδεικτική της πνευματικής κίνησης της εποχής. Το 1819 επέστρεψε στα Γιάννενα και συνεργάστηκε με τον Αθανάσιο Ψαλίδα για την έκδοση των γλωσσικών τους θεωριών, καθώς και μιας γλωσσικής προκήρυξης. Ο θάνατος του Αλή Πασά όμως ματαίωσε την ολοκλήρωση των σχεδίων τους και ο Βήλαρας κατέφυγε στο Τσεπέλοβο του Ζαγορίου, από όπου πήρε μέρος στην οργάνωση του Αγώνα στην Ήπειρο. Στο Τσεπέλοβο πέθανε, κληροδοτώντας οικονομικά προβλήματα στη γυναίκα και τους δυο γιους του. Το μόνο έργο του Βηλαρά που τυπώθηκε όσο ζούσε είναι η μελέτη Η Ρομέηκη γλώσσα (1814), όπου τονίζει την αξία της φυσικής λαϊκής γλώσσας και προτείνει την εφαρμογή ενός φωνητικού ορθογραφικού συστήματος αντί της ιστορικής ορθογραφίας. Το έργο είναι αφιερωμένο στον Αθανάσιο Ψαλίδα, και περιλαμβάνει επίσης ποιήματα, δύο μεταφράσεις από τον Ανακρέοντα, μία από τον Πλάτωνα ("Κρίτων") και μία από τον "Επιτάφιο" του Θουκυδίδη. Το 1827 βγήκε η πρώτη συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων και πεζών του στην Κέρκυρα από τον Αθανάσιο Πολίτη.

Τα ποιήματα του Βηλαρά διακρίνονται σε ερωτικά και σατιρικά. Στα πρώτα υμνείται η παντοδυναμία του έρωτα, με έντονη παρουσία στοιχείων όπως το ειδυλλιακό ποιμενικό περιβάλλον και τα αρχαιοελληνικά ονόματα των ηρώων. Στα σατιρικά ποιήματα εξάλλου η σάτιρα έχει διδακτικό στόχο, σύμφωνα με τις επιταγές του Διαφωτισμού, και καταδεικνύει άλλοτε πρόσωπα και άλλοτε ήθη και συνήθειες. Ο Βηλαράς έγραψε επίσης έμμετρους μύθους, δύο πεζά (Ο λογιότατος ταξιδιώτης και Ο Λογιότατος ή ο Κολοκυθούλης) με εκπαιδευτικό προσανατολισμό, καθώς και μια μετάφραση της Βατραχομυιομαχίας. Ο Βηλαράς έγραφε πάντα σε στίχο ομοιοκατάληκτο. Ωστόσο πρέπει να σημειωθεί η ύπαρξη μιας δεύτερης γραφής ενός από τους Μύθους του σε στίχο ανάπαιστο ανομοιοκατάληκτο, καθώς επίσης και η ύπαρξη του ημιτελούς ποιήματός του Σε νέας λύρας κόρδες, που σύμφωνα με τους ιστορικούς της νεοελληνικής λογοτεχνίας τοποθετεί τον Βηλαρά στους προδρόμους του Σολωμού.

 

Εργογραφία

 

Ι.Ποίηση

• Ποιήματα και πεζά. Κέρκυρα, τυπ. Αθ.Πολίτου, 1827 (περιέχεται και η μετάφραση της Βατραχομυιομαχίας).

• Ποιήματα· υπό Ιωάννου Βηλαρά. Αθήνα, τυπ. Π.Δ.Σακελλαρίου, χ.χ.

ΙΙ.Μελέτες - Μεταφράσεις

• Η ρομέηκη γλώσσα. Κέρκυρα, 1814 (περιέχεται η μετάφραση του Κρίτωνος του Πλάτωνα και μέρος από το δεύτερο βιβλίο του Θουκυδίδη και προτάσσεται η Μικρή ορμηνία για τα γράματα κε ορθογραφία της ρομέηκης γλώσσας).

• Ονομαστικόν Ημερολόγιον Δωδώνη. 1895.

Συγκεντρωτικές εκδόσεις

• Τα ποιήματα. Αθήνα, Φέξης, 1916.

• Άπαντα Ιωάννου Βηλαρά. Αθήνα, 1935. (επιμ. Βαρβαρέτος Γ.).

• Ποιήματα· Φιλολογική - Τυπογραφική επιμέλεια Γιώργος Ανδρειωμένος. Αθήνα, Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, 1995 (στη σειρά Νεοελληνική Βιβλιοθήκη).

 

Πηγή: Ε.ΚΕ.ΒΙ



 

Βικιπαίδεια Ιωάννης Βηλαράς

ΕΚΕΒΙ Ιωάννης Βηλαράς

Βιβλιονέτ Ιωάννης Βηλαράς, Βιβλιονετ

ΠΟ.Θ.Ε.Γ ποθεγ