1. Ἡ τῶν Περσῶν χώρα πληθύει (= είναι γεμάτη) ποταμῶν καὶ (ἰχθυόεις) λιμνῶν. Ἐνταῦθα οἱ ποταμοὶ εἰσιν τὸ μὲν πλάτος (τρίπηχυς) τὸ δὲ βάθος (δίπηχυς).
2. Οἱ τόποι ἐν οἷς ἱερὰ ἵδρυτο (= είχαν ανεγερθεί ναοί) (ὑλήεις) καὶ (ἀνεμόεις) ἦσαν.
3. Ἡ Περσεφόνη, λαμπρῶς (μετοχή παθ. αορ. του ρήμ. παιδεύομαι - ἐπαιδεύθην) ὑπὸ τῆς μητρὸς Δήμητρος, καλλίστη καὶ σωφρονεστάτη τῶν παρθένων ἐγένετο.
4. Ἀθηναίοι ἐφοβοῦντο μὴ οἱ (μετοχή παθ. αορ. του ρημ. πέμπομαι - ἐπέμφθην) ὑπὸ τῶν Κορινθίων ῥήτορες πείσωσι τὸ πλῆθος.
5. Ἀνὴρ Πέρσης εἰς Ἀθήνας κατέφυγε (μετοχή παθ. αορ. του ρήμ. φοβοῦμαι - ἐφοβήθην) μὴ ὑπὸ τοῦ σατράπου θανατωθῇ.
6. Αἱ τοῦ Οἰδίποδος θυγατέρες οὐ μόνον φιλάδελφοι (= δεν έτρεφαν αγάπη μόνο για τα αδέρφια τους) ἀλλὰ καὶ (φιλόπολις = αυτός που αγαπά την πόλη, δηλαδή την πατρίδα του) ἦσαν.
7. Οἱ Ἕλληνες πάντες ἀεὶ (φιλόπατρις) καὶ (χαρίεις) ἦσαν.
8. Ταῖς Ἐρινύσιν (= στις Ερινύες) οἱ Ἕλληνες αἶγας (= κατσίκες) (μέλας) ἔθυον.
9. Οἱ τύραννοι (τάλας) καὶ (ἄπολις = χωρίς πόλη, χωρίς πατρίδα, θ. απολιδ-) ποιοῦσι τοὺς πολίτας.