ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΓΕΙΟΓΡΑΦΙΑ
Πλούσιος ή Στολισμένος ρυθμός (Ύστερη Κλασική Ι)

Ζωγράφος του Μελέαγρου, Ποσειδώνας - Αμυμώνη


 

Υδρία κάλπις ύψος 43,6 εκ., διάμετρος στο χείλος 16,7 εκ., διάμετρος βάσης 15,4 εκ., περίπου 390-380 π.Χ., Νέα Υόρκη, met 56.171.56

 

Στo αγγείο απεικονίζεται η συνάντηση του Ποσειδώνα με την Αμυμώνη, μια από τις 50 Δαναΐδες. «Πριν από τον γάμο της, λίγο μετά την άφιξή της στο Άργος, η Αμυμώνη πρωταγωνίστησε σε ένα ερωτικό περιστατικό με τον θεό Ποσειδώνα, όταν η κόρη είχε σταλεί με αδελφές της να βρουν νερό. Ο Ποσειδώνας είχε αποξηράνει όλες τις πηγές του κάμπου αφότου η Αργολίδα είχε περάσει στην προστασία της θεάς Ήρας. Ωστόσο, έτυχε εκείνη την ημέρα να σώσει την Αμυμώνη από ένα Σάτυρο που ήθελε να τη βιάσει. Για να την κερδίσει, ο Ποσειδώνας της φανέρωσε επιπλέον τις περίφημες πηγές της Λέρνης, από τις οποίες υδρεύεται μέχρι και σήμερα ακόμα ο αργολικός κάμπος. Η Αμυμώνη και ο Ποσειδώνας απέκτησαν μαζί ένα γιο, τον Ναύπλιο.»

Στο αγγείο ο Ποσειδώνας είναι καθιστός, φοράει χιτώνα πλούσια διακοσμημένο και στο αριστερό του χέρι κρατάει την τρίαινα. Δίπλα του όρθια η Αμυμώνη, φορώντας επίσης πλούσια διακοσμημένο χιτώνα κρατάει στο αριστερό της χέρι υδρία. Διακρίνονται σκουλαρίκια, κολιέ και βραχιόλια με άσπρο επίθετο χρώμα. Στον αριστερό μηρό του Ποσειδώνα ακουμπάει ένας Έρωτας που είναι στραμμένος προς την Αμυμώνη. «Λειτουργεί ως συνήγορος του Ποσειδώνα», αφού «με το βλέμμα του στραμμένο προς την Αμυμώνη προσπαθεί να τη συμβουλεύσει, έχοντας ήδη κερδίσει την εμπιστοσύνη της, όπως δηλώνεται από τον τρόπο με τον οποίο την αγκαλιάζει.» Στη σύνθεση απεικονίζονται επίσης η Αφροδίτη, πάνω αριστερά με ένα Έρωτα στα πόδια της· απέναντί της βρίσκεται ο Διόνυσος και η γυναικεία μορφή δίπλα του αποδίδεται στην Αριάδνη ή ο Πέλοπας και μία Δαναΐδα. Τη σύνθεση συμπληρώνουν Δαναΐδες και έξι Σάτυροι.

 

Ζωγράφος του Μελέαγρου

 

Ζωγράφος του Μελέαγρου

 

Ζωγράφος του Μελέαγρου

 

Πηγές: Classical Art Research Centre and the Beazley Archive δεσμός, Νέα Υόρκη met δεσμός

Πληροφορίες: Καθάριου, Κλεοπάτρα, Το εργαστήριο του Ζωγράφου του Μελεάγρου και η εποχή του, ΑΠΘ, 2000