Ὁ βασιλεὺς τῶν Περσῶν περὶ γεωργίας.

Ὁ βασιλεὺς τῶν Περσῶν τὴν γεωργίαν ἐν τοῖς καλλίστοις ἐπιμελήμασιν εἶναι. Διὸ τοῖς αὐτῆς καὶ παρεχομένοις τὴν χώραν πυκνῶς παρεῖχε πάντα, ὧν . Πρῶτον μέν, διότι οὗτοι μάλιστα ἂν τὰ πρὸς τοὺς θεούς· ἐκ γὰρ τῶν γιγνομένων καρπῶν καὶ βωμοὶ καὶ ἀγάλματα καὶ ναοί. Δεύτερον δέ, διότι ἡ γῆ ἀμείβει τοὺς γεωργοὺς ἀνδρίζουσα καὶ γυμνάζουσα αὐτούς. Τοὺς δὲ μὴ τῶν γεωργῶν καὶ τὴν χώραν αὐτοὺς , ἵνα τοῖς ἐργαζομένοις διανέμοι ταύτην καὶ οὕτω μὴ ἡ πατρὶς καρπῶν. Ἕλεγε δ’ αὐτοῖς· «Εὰν ἡ χώρα μὴ , οὐ μόνον αὕτη, ἀλλὰ καὶ ἡ πατρὶς · ἡ γὰρ ἀργία τὸ ἀπόλεμον παρασκευάζει. Ὅταν δὲ καρπῶν καὶ ἀπόλεμοι ὦμεν, τότε κακῶς μὲν πάσχει ἡ χώρα, κινδυνεύομεν δὲ πάντες ὑπὸ τοῖς πολεμίοις γενέσθαι· εἰ γὰρ οἱ πολέμιοι ὁρῷεν ἡμᾶς ἀπολέμους, οὐκ ἂν τὸν κίνδυνον καὶ ἂν καταστρέψασθαι ἡμᾶς. οὖν τῆς γεωργίας, ἵνα καὶ ὑμεῖς εὖ πράττητε καὶ τῇ πατρίδι ὑπουργῆτε».