α. Ἀνδρείας οὐδὲν χρησιμώτερονχρησιμώτατον (χρήσιμος, ουδ., συγκρ.) ἐν βίῳ ἀνθρώποις.
β. Ἵνα δέ μη δοκῶ περὶ ταῦτα πλείονα πλεῖστον (πολύς, αρσ., υπερθ.) χρόνον διατρίβειν ἁπάντων τῶν τοιούτων ἀφέμενος ἐπὶ τὸν ἁπλούστατονἁπλούστερον (ἁπλοῦς, αρσ., υπερθ.) ἤδη τρέψομαι τῶν λόγων.
γ. Οὕτω γάρ τινες δυσκόλως πεφύκασιν, ὥστε ἂν εὐλογουμένων ἥδιονἥδιστα (ἡδέως, συγκρ.) ἀκούοιεν.
δ. Διὰ τοῦτο δύο ὦτα ἔχομεν στόμα δὲ ἕν, ἵνα πλείονα πλεῖστον (πολύ, αιτ. πληθ. συγκρ.) ἀκούωμεν,
 ἥκιστον ἥττονα (μικρόν, αιτ. πληθ. συγκρ.) δὲ λέγωμεν.
ε. κάλλιστονκάλλιον (καλός, ουδ., υπερθ.) κόσμος· ποίημα γὰρ θεοῦ.
μεῖζον μέγιστον (μέγας, ουδ., υπερθ.) τόπος· ἅπαντα γὰρ χωρεῖ
τάχιστονθᾶττον (ταχύς, ουδ., υπερθ.) νοῦς· διὰ παντὸς γὰρ τρέχει.
ἰσχυρότερον ἰσχυρότατον (ἰσχυρός, ουδ., υπερθ.) ἀνάγκη· κρατεῖ γάρ πάντων.
σοφώτερον σοφώτατον (σοφός, ουδ., υπερθ.) χρόνος· ἀνευρίσκει γάρ πάντα.