1. Πῶς ἂν
(γίγνομαι, ευκτ. γ' πληθ.) πονηρότεροι
ἄνθρωποι;
2. Ηρακλῆς ἔφηβος
(γίγνομαι,
μετχ.) ἐν ἀπορίᾳ ἦν, ποίαν ὁδὸν ἐπὶ τὸν βίον
,
(τρέπομαι, ευκτ.) τὴν δι’ ἀρετῆς ἢ τὴν
διὰ κακίας.
(γίγνομαι, οριστ.) οὖν ἔξω τῆς πόλεως
καὶ ἐνταῦθα τῷ Διὶ ηὔχετο λέγων· « Ζεῦ πάτερ,
(γίγνομαι, προστ.) μοι βοηθός, ἵνα τὴν
ἀρίστην
(τρέπομαι,
υποτ.) καὶ ὠφέλιμος τοῖς ἀνθρώποις
(γίγνομαι, υποτ.) ».
3.
(ἐπιλανθάνομαι, προστ. β' εςν.) τῶν ἡδέων
ταύτης λόγων καὶ
(αἱροῦμαι, β' εν. προστ.) ἐμέ.
4.
Τάχιστα
(ἀφικνοῦμαι, οριστ. α' εν.) εἰς τὴν
πόλιν ταυτηνί. |
