Κύων καὶ πρόβατον.

Ὅτε τὰ ζῷα φωνὴν εἶχε, τὰ πρόβατα ἔλεγε τῷ δεσπότη· «, ὦ δέσποτα, ἔριά παρέχομεν καὶ τυρόν τοῖς δ' ἀμνοῖς τρέφομεν τὰ τέκνα. δ’ οὐδὲν παρέχεις , εἰ μή ἐκ τῆς γῆς λαμβάνομεν· ὁ δέ κύων, καίτοι οὐδέν παρέχει , ἐκ τοῦ σίτου καθ’ ἡμέραν λαμβάνει». Ὁ δὲ κύων ἔλεγεν· «῏Ω ἀνόητον πρόβατον, ἡ γλῶσσά προτρέχει τῆς διανοίας. εἰμι χρησιμώτερος · ἔργον μὲν γὰρ ἐστι παρέχειν τὰ ἀγαθὰ τῷ δεσπότῃ, ἄλλον δὲ πόνον οὐκ ἔχετε. Εἰ δ’ μὴ ἐφύλαττον , ἐκινδυνεύετε ἂν πάσχειν κακὰ ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν. δ’ ἀνάγκη ἀεὶ φυλάττειν καὶ σῴζειν ἐκ τῶν κινδύνων ».