Ο κούρος της Τενέας, 1,35 μ., Μόναχο, Γλυπτοθήκη, N. 168
Έχει διαφορετική σωματική διάπλαση και αναλογίες από τον σύγχρονό του της Βολομάνδρας. Οι ώμοι του πέφτουν πιο χαμηλά, τα σκέλη του είναι πιο εύσαρκα, η μέση πιο λεπτή. Οι όγκοι του σώματος ξεχωρίζουν πιο έντονα, οι μεταβάσεις είναι λιγότερο μαλακές. Το πρόσωπο είναι σχεδόν τετράγωνο, η μύτη και τα μάτια πιο μικρά. Είναι χαρακτηριστικό έργο της κορινθιακής τέχνης των μέσων του 6ου αιώνα π.Χ.
Σύμφωνα με τον John Boardman, «είναι έργο του πρώτου γλύπτη της Αρχαϊκής περιόδου που κατάφερε να φτιάξει, μέσα στα πλαίσια και στις συμβάσεις του τύπου του κούρου, μια μορφή που να θυμίζει την πραγματική ζωή. Η στοιχειώδης απόδοση της ανατομίας, η ισορροπία ανάμεσα στη ρώμη και στη ραδινότητα, κάνουν αυτό το μικρού μεγέθους άγαλμα (5 πόδια, 1,35 μ.) ένα από τα ωραιότερα έργα του αιώνα.» Τα καλοχτενισμένα μαλλιά του πέφτουν στην πλάτη και συγκρατούνται από μια ταινία.
Στο βιβλίο «Η Αρχαία Ελληνική Τέχνη και η Ακτινοβολία της» των Μανόλη Βουτυρά & Αλεξάνδρας Γουλάκη-Βουτυρά, διαβάζουμε:
Από την Τενέα, λίγο νότια από την Κόρινθο, προέρχεται ένας καλοδουλεμένος κούρος που βρίσκεται σήμερα στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου. Ο κούρος της Τενέας έχει διαφορετική σωματική διάπλαση και αναλογίες από τον σύγχρονό του της Βολομάνδρας. Οι ώμοι του πέφτουν πιο χαμηλά, τα σκέλη του είναι πιο εύσαρκα, η μέση πιο λεπτή. Οι όγκοι του σώματος ξεχωρίζουν πιο έντονα, οι μεταβάσεις είναι λιγότερο μαλακές. Το πρόσωπο είναι σχεδόν τετράγωνο, η μύτη και τα μάτια πιο μικρά. Ο κούρος της Τενέας είναι έργο χαρακτηριστικό της κορινθιακής τέχνης των μέσων του 6ου αιώνα π.Χ. Τα ίδια χαρακτηριστικά τα συναντούμε σε μια σειρά από κορινθιακά χάλκινα αγαλματίδια, πολλά από τα οποία προέρχονται από τον διάκοσμο μεγάλων χάλκινων αγγείων.
Πηγές:
«Η Αρχαία Ελληνική Τέχνη και η Ακτινοβολία της» των Μανόλη Βουτυρά & Αλεξάνδρας Γουλάκη-Βουτυρά 
Μόναχο, Γλυπτοθήκη
